In januari 2023 schafte ik mijn nieuwe systeemcamera aan, de Nikon Z6ll met FTZ adapter zodat ik aanvankelijk nog mijn vertrouwde Nikon 300 mm f2.8 kon blijven gebruiken. Via internet viel mijn oog op de camerazaak Pieter Keuzekamp in Zutphen en na een telefonische deal ondernam ik de fikse rit naar Zutphen.
Na de camera anderhalf jaar tot volle tevredenheid te hebben gebruikt kreeg ik in juni 2024 een uitnodiging om het 35-jarig jubileum van de zaak van Pieter mee te komen vieren in Zutphen. Hij had rond dit jubileum allerlei activiteiten georganiseerd waaronder een roofvogelshow en de bedoeling was uiteraard om dit fotografisch vast te leggen. Nou ben ik uit welzijnsoogpunt van de vogels niet bepaald een voorstander van roofvogelshows en ik kampte dan ook met het dilemma of ik wel of niet zou gaan. Uiteindelijk vond ik het wat ondankbaar om de uitnodiging niet aan te nemen en won dit gevoel en mijn nieuwsgierigheid het van mijn principes. We, de wederhelft mocht ook mee komen, hadden uiteindelijk een heerlijke dag en behalve het maken van foto's van deze show en een tenniswedstrijd had Pieter gezorgd voor een lekkere lunch waarvoor nogmaals dank.
Ik heb een serie van deze roofvogelshowfoto's in dit blog opgenomen en omdat ik het er niet uit vond zien dat alle vogels ringen, riempjes en gps-tags om hun poten hadden gebiedt de eerlijkheid te zeggen dat ik deze allemaal heb weggepoetst.
Er zullen ongetwijfeld kijkers zijn die dit soort foto's niet kunnen waarderen, maar ik hoop dat die toch de moeite willen nemen om ze even te bekijken, al is het alleen maar om bewondering te wekken voor deze prachtige vogels.
Groeten, Ad
De kerkuil vormt de hoofdmoot van dit uitgebreide blog. Het is een prachtige vogel met een hartvormig masker en een gemarmerd rug- en vleugeldek.
Ik had hem nog nooit gefotografeerd en dat is ook niet zo verwonderlijk, het is een nachtjager, te zien aan zijn zwarte ogen. Hier is nog net een stukje van de handschoen te zien waar hij op zat.
Ik vond hier de vermeende interactie met de valkenier wel leuk.
Het zijn dan wel nachtjagers, maar ze zijn zo geconditioneerd dat ze ook overdag alert zijn.
Ze kunnen je zeer indringend aankijken maar aan de andere kant gaat er door dat hartvormige masker waarin de ogen aan de voorkant zitten iets menselijks van ze uit.
Een van de roofvogels die getoond werd was de slechtvalk, een zeer snelle jager tot wel 300 km. per uur.. Het was aan de valkeniers wel te zien dat ze bij deze soort het meest bezorgd waren dat ze hem zouden verliezen doordat hij niet meer terug kwam. Er werd dan ook eerst goed gekeken of er zich geen potentiële prooien in de lucht bevonden, zoals b.v. duiven.
Hij zit al klaar om het luchtruim te kiezen.
En daar gaat hij, als hij gewoon vliegt is hij nog wel te volgen, maar in een duikvlucht op volle snelheid is dat nauwelijks te doen. Uiteindelijk kwam het allemaal goed en kwam hij keurig terug gevlogen.
Het waren niet alleen roofvogels en uilen van deze show die overgevlogen kwamen, op een gegeven moment vond deze buizerd het ook wel interessant om eens te kijken wat daar aan de hand was.
Ik vind dat toch "echter" en kon het dan ook niet laten om hiervan foto's te maken en in dit blog op te nemen.
Even vloog hij voor een blauwe lucht.
Meesters zijn het in het gebruik maken van thermiek, ze kunnen daarop uren zweven.
Terug naar de gedomesticeerde vogels, de vliegende kerkuil. Het was tenslotte een roofvogelvliegshow en dit kerkuiltje leende zich daar uitstekend voor.
Ik heb best wel wat ervaring in het fotograferen van vliegende vogels, maar het blijft lastig. Ik hoorde links en rechts om me heen dat er geen scherpe foto geschoten werd.
En het was ook eigenlijk best wel lastig, maar vooral om de juiste belichting te kiezen voor de bijna witte uil tegen de hele donkere achtergrond.
Als een engel, maar ook wel een beetje spooky hing hij in de lucht.
Het is werkelijk een schoonheid om te zien. Er zijn overigens twee (onder)soorten kerkuilen in ons land, de Tyto alba guttata die veel donkerder is en deze soort de Tyto alba alba met hele lichte onderdelen.
Een andere soort roofvogel die getoond werd was deze Amerikaanse zeearend, een zeer imposante vogel.
Amerikaanse zeearend.
Ook hiermee werd gevlogen en ik kan me voorstellen dat je als prooi de schrik van je leven krijgt als zo'n boos kijkend vliegend bakbeest op je af komt.
Ik had er nog alle moeite mee om hem met die enorme vleugels in z'n geheel op de foto te krijgen.
Intussen ging de vliegshow met de kerkuil ook weer verder. Ik had zodanig positie gekozen dat ik hem aanvliegend mooi frontaal in beeld kon nemen.
Dat vergt wel op het juiste moment afdrukken.
Voordeel van zo'n vliegshow is natuurlijk dat je de uil al van veraf aan komt zien vliegen en dat hij een vast traject vliegt. Je kunt er dan op anticiperen.
Maar dan nog is het al moeilijk genoeg, zeker als hij heel dichtbij komt.
Een andere uil die werd ingezet was deze oehoe, de grootste in Nederland voorkomende uil. Het gaat redelijk goed met deze uil, nadat hij aanvankelijk alleen in de mergelgroeve van Zuid-Limburg voorkwam heeft hij nu grote delen van het land veroverd.
Het is een prachtige vogel met ook al van die indringende ogen.
Het lukte me om ook van deze grote uil een vliegbeeld te maken.
Ik maakte nog enkele close-ups van de aanvliegende kerkuil. Uilen hebben heel zachte, losse veren, je hoort ze totaal niet vliegen.
Mooi om te zien hoe hij z'n klauwen al in stelling brengt.
Met gestrekte poten erin.
Om vervolgens op de grond te belanden. Je kunt natuurlijk van alles vinden van zo'n show, maar wanneer krijg je nou de kans om zo'n uil zo close in beeld te krijgen waarbij de kopdetails zo mooi zichtbaar worden.
Een andere vogel die niet bij de show hoorde was deze overvliegende ooievaar. Toch ook maar even meegenomen.
Er kwamen nog enkele andere, niet in Nederland voorkomende roofvogelsoorten in beeld zoals deze woestijnbuizerd.
En een bateleur, een prachtige kleurrijke vogel.
En kon ik nog een vliegbeeld maken van deze vale gier.
En tenslotte nog enkele foto's waarop ik de bovenkant van de vleugels van de kerkuil kon vastleggen.
Het zijn prachtig getekende barnsteenkleurige vleugels.
Hier doen de uiteinden me ook wel denken aan een koningsmantel.
En als laatste opname van dit lange blog een symmetrische opname van de aanvliegende kerkuil.
Slotwoord: Een lang blog van deze show maar ik hoop dat ik er een beetje in geslaagd ben om bewondering te wekken voor deze prachtige vogels. Het zal niet ieders ding zijn, maar het is voor vogelfotografen in elk geval wel een mooie gelegenheid om het fotograferen van vliegende vogels te oefenen. Tot de volgende keer.
